Review on Anthimos Manti - Time To Turn

Ανέκαθεν δεν ήμουν fan των “βιρτουόζων”, ίσως επειδή τους θεωρώ πολύ επιδειξιομανείς, και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, δεν έχω αποδειχτεί πολλές φορές λάθος.
Αυτή τη φορά όμως, δε μπορώ να πω το ίδιο με τη νέα δουλειά, “Time To Turn”, από τον Anthimo Manti. Μπορώ με σιγουριά πλέον να πω, πως είναι ο δίσκος που με έχει δυσκολέψει όσο κανένας αυτή τη χρονιά και ο λόγος είναι πως στο μυαλό μου, είχε μείνει η πρώτη του προσωπική δουλειά, “Alligator Lick” (σ.σ.: Αγαπάω “Mr. Potato”).
Στο “Time To Turn”, έχουμε να κάνουμε με μια σαφώς λιγότερο metal κυκλοφορία, ένας δίσκος με σχεδόν καθόλου metal καταβολές, αλλά πολύ πιο progressive, με την ευρεία έννοια του όρου. Επιρροές από κάθε είδους μουσικής, και με περισσότερο “συναίσθημα” πάνω στον ήχο της κιθάρας, κάτι που μόνο σε λίγους έχω συναντήσει στην Ελλάδα. Ο δίσκος περιλαμβάνει 10+1 κομμάτια, και ο λόγος που δε γράφω 11 είναι το “Fuzz Split (g.jam)”…ταλέντα απ’όλη την Ελλάδα συμμετέχουν σε αυτό το σχεδόν 10λεπτο ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ κομμάτι, από το οποίο να είμαι ειλικρινής βλέποντας τις συμμετοχές, παραξενεύτηκα μη βλέποντας κάποιες που θεωρούσα δεδομένες, αλλά ακούγοντας, δε μου έλειψαν καθόλου.
Ένα κομμάτι που με γύρισε στο “Alligator Lick”, ίσως και το πιο metal (prog του κερατά), το οποίο τυγχάνει να είναι και το αγαπημένο μου κομμάτι του δίσκου, και με τρομερό τίτλο (“Knob Box (remake)” παρακαλώ), ενώ και το “Grey” το κοντράρει στα ίσια, όντας το κομμάτι με τους εντυπωσιακούς ήχους…

Βαθμολογία : 82/100

Review on Rex Mundi - Perception In Design

Παραγωγή που δε συναντάς σε ελληνική μπάντα εύκολα, αλλά ούτε και σε μπάντες του εξωτερικού. Ένας ήχος σωστά μετρημένος ως προς όγκο, δύναμη και λοιπά χαρακτηριστικά. Αυτό για μένα λέει πολλά σε μια κυκλοφορία, το να μπορώ δηλαδή να ακούσω έναν δίσκο ΑΚΡΙΒΩΣ όπως πρέπει να ακουστεί, και όχι στο κλασσικό ελληνικό : “ε, καλός είναι, άσ'τον έτσι”, με προσοχή και στην παραμικρή λεπτομέρεια!
Όλα αυτά για τη νέα κυκλοφορία των Rex Mundi από τη Θεσσαλονίκη, τη μπάντα με τα αξιοζήλευτα και τρομερά support σε μπάντες όπως οι Cynic, Atheist και Nevermore, καθώς και πολλά ακόμα, η οποία έχει τίτλο “Perception In Design”. Ταμπέλες δύσκολα βρίσκονται καθώς το στοιχεία του progressive, με τις τεχνικές μορφές τύπου Nevermore, Atheist, Control Denied, είναι το πλέον χαρακτηριστικό γνώρισμα της μπάντας. Βέβαια οι πιο καχύποπτοι και κακοί, θα πουν πως ο δίσκος είναι υπερβολικά Nevermore, και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, δε θα διαφωνήσω. Απλά θα πρέπει να τονίσω πως είναι ιδέες και επιρροές, χωρίς να εντοπίζονται σημεία αντιγραφής-κλοπής, όπως πλέον παρατηρείται από πολλές μπάντες που δηλώνουν “επηρεασμένες” από κάποια μεγαλύτερη μπάντα (σ.σ. : αν ξεκινήσω να δίνω ονόματα δε θα μου φτάσει ολόκληρη σελίδα! Πόσο μάλλον για την Ελληνική σκηνή!).
Μεγάλη εντύπωση κάνει σίγουρα η δουλειά που έχει γίνει στο εν λόγω booklet του “Perception In Design”, είτε στο εξώφυλλο, είτε στα ενδότερα αυτού (σ.σ.: Έκθεση πανελλήνιες 16.5 παρακαλώ, φαίνεται εξάλλου!).
Αλλά τελικά αυτό που σε αφήνει άναυδο από την αρχή μέχρι το τέλος, είναι η μουσική και η παραγωγή του δίσκου, καθώς μιλάμε για μουσικούς υψηλού επιπέδου, ειδικά σε drums και κιθάρες, το αποτέλεσμα, είναι από αυτά που μπορούν να αφήσουν “κάγκελο” τον κόσμο. Οι ταχύτητες είναι πολύ υψηλές, κάνοντας τα κομμάτια πιο speed-thrash, ενώ οι διαθέσεις είναι εναλλασσόμενες, ειδικά στα φωνητικά, τα οποία γυρνάνε διαρκώς από χαμηλά και μπάσα, σε πιο scream-extreme καταστάσεις…
Κι επειδή ο δίσκος συστήνεται για άμεση αγορά, τα αυτιά σας κολλημένα στα κομμάτια-ύμνους: “Words Buried”, “Images From A Mirror” “Figure In A Dream” ενώ το “Demise Machine”, βρίσκεται στο δίσκο μάλλον για να μην αφήσει σβέρκο σε ησυχία, θέτοντας υποψηφιότητα για τα αγαπημένα κομμάτια για το 2010, σίγουρα εθιστικότατα riffs!!!
Βαθμολογία : 88/100