Ανέκαθεν δεν ήμουν fan των “βιρτουόζων”, ίσως επειδή τους θεωρώ πολύ επιδειξιομανείς, και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, δεν έχω αποδειχτεί πολλές φορές λάθος.
Αυτή τη φορά όμως, δε μπορώ να πω το ίδιο με τη νέα δουλειά, “Time To Turn”, από τον Anthimo Manti. Μπορώ με σιγουριά πλέον να πω, πως είναι ο δίσκος που με έχει δυσκολέψει όσο κανένας αυτή τη χρονιά και ο λόγος είναι πως στο μυαλό μου, είχε μείνει η πρώτη του προσωπική δουλειά, “Alligator Lick” (σ.σ.: Αγαπάω “Mr. Potato”).
Στο “Time To Turn”, έχουμε να κάνουμε με μια σαφώς λιγότερο metal κυκλοφορία, ένας δίσκος με σχεδόν καθόλου metal καταβολές, αλλά πολύ πιο progressive, με την ευρεία έννοια του όρου. Επιρροές από κάθε είδους μουσικής, και με περισσότερο “συναίσθημα” πάνω στον ήχο της κιθάρας, κάτι που μόνο σε λίγους έχω συναντήσει στην Ελλάδα. Ο δίσκος περιλαμβάνει 10+1 κομμάτια, και ο λόγος που δε γράφω 11 είναι το “Fuzz Split (g.jam)”…ταλέντα απ’όλη την Ελλάδα συμμετέχουν σε αυτό το σχεδόν 10λεπτο ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ κομμάτι, από το οποίο να είμαι ειλικρινής βλέποντας τις συμμετοχές, παραξενεύτηκα μη βλέποντας κάποιες που θεωρούσα δεδομένες, αλλά ακούγοντας, δε μου έλειψαν καθόλου.
Ένα κομμάτι που με γύρισε στο “Alligator Lick”, ίσως και το πιο metal (prog του κερατά), το οποίο τυγχάνει να είναι και το αγαπημένο μου κομμάτι του δίσκου, και με τρομερό τίτλο (“Knob Box (remake)” παρακαλώ), ενώ και το “Grey” το κοντράρει στα ίσια, όντας το κομμάτι με τους εντυπωσιακούς ήχους…
Βαθμολογία : 82/100
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου