Until Rain - Pandemic (E.P.)

Ένα από τα ποιοτικότερα, αν όχι το ποιοτικότερο, νέο σχήμα, είναι αυτό των Until Rain από τη Θεσσαλονίκη. Το έχω δηλώσει πολλές φορές άλλωστε πως μιλάμε για μια 5άδα, εξαιρετικά ταλαντούχων νέων, που έχουν να δώσουν ακόμα πολλά στο χώρο.
Όσοι βέβαια έχει τύχει να παρακολουθήσουν live τη μπάντα, καταλαβαίνουν πως δεν υπερβάλλω.

Έχοντας αφήσει πίσω το πιο dreamtheater-ικό, και πιο ανέμπνευστο ίσως, παρθενικό τους album, “The Reign of Dreams”, ήρθε η ώρα για ριζικές αλλαγές…μικρές ανακατατάξεις στη μπάντα, και σαφώς πιο ώριμες μουσικές ιδέες… Χωρίς να απομακρύνονται από τον ήχο του progressive metal, ερχόμενοι ωστόσο, αυτή τη φορά πιο κοντά στην, πολύ αγαπημένη μου, μπάντα των Symphony X, οι Until Rain κυκλοφορούν τη νέα τους δουλειά που ακούει στο όνομα “Pandemic”.
Πρόκειται για ένα E.P. ουσιαστικά, που περιλαμβάνει 4 νέες συνθέσεις, με 1 από αυτές και σε radio edit, ενώ συναντάμε και δύο κομμάτια που πολλοί αγάπησαν από τον πρώτο τους δίσκο, στην ακουστική του μορφή, το “Adaptability” και επίσης σε radio edit, το “Departure”.
Ευτυχώς γι’αυτούς, οι γνώσεις τους πάνω σε θέματα ήχου, τους έχει βοηθήσει πολύ, καθώς η παραγωγή είναι εξολοκλήρου δική τους (σ.σ.: με πολύ μεγάλη προσοχή μόνο φαίνεται…), ενώ το mastering είναι του Βαγγέλη Γιαλαμά. Πράγμα που σημαίνει ότι δε θα σας ενοχλήσει τίποτα στον ήχο, ο οποίος είναι πολύ καλός για τα δεδομένα του home production.
Εάν πάντως είστε από αυτούς που ψάχνουν να ακούσουν μερικά δείγματα για να πειστούν, σας συνιστώ ανεπιφύλακτα το opening track, “Pandemic”, το πιοSymphonyXδεγίνεται κομμάτι του E.P..ενώ και για τους ήρεμους, τους λάτρεις των πιο mid-tempo κομματιών, υπάρχει και το “Pictures Of The Past”, σίγουρα εθιστικό κομμάτι με πάρα πολύ όμορφες μελωδίες, που φέρνουν πιο πολύ σε Shadow Gallery.
Το “Pandemic” προτείνεται ανεπιφύλακτα στους φίλους της καλής μουσικής, ενώ φίλοι των Symphony X, Shadow Gallery, Dream Theater, οφείλουν να το αποκτήσουν άμεσα…

Βαθμολογία : 90/100

Υ.Γ: όπως παρατηρήσατε κάποιοι, αυτή τη φορά δεν έγινε κάποια παρατήρηση όσον αφορά τα αγγλικά και την προφορά, καθώς η δουλειά που έχει γίνει από πλευράς προφοράς είναι καταπληκτική…έτσι να τα βλέπουν κάποιοι που ενοχλήθηκαν από την αρνητική μου κριτική πάνω στο θέμα προφοράς, και να συμμορφώνονται.

Acid Death - Promo 2011

11 χρόνια χρειάστηκαν να περάσουν…11 χρόνια σιγής. Όχι απόλυτης μιας και ο Σάββας Μπετίνης, φρόντισε να μας απασχολεί αραιά και πού με τους Kinetic. Χωρίς να πω πολλά παραπάνω, φαντάζομαι έχετε καταλάβει… Acid Death are back people.

Η μπάντα που σίγουρα άφησε το στίγμα της, την δεκαετία του ’90, με το ,πρωτοποριακό για τα ελληνικά (ίσως και ευρωπαϊκά) δεδομένα, progressive death, καθώς και με έναν δίσκο που πολλοί (‘zines, radios) έθεσαν στα σημαντικότερα album της Ελληνικής σκηνής (“Pieces Of Mankind”).
Μέσα από την Tribute σελίδα στους Acid Death, στο MySpace, κυκλοφορεί ελεύθερο για download το promo, το οποίο ουσιαστικά περιλαμβάνει 2 νέα κομμάτια, καθώς και μια επανηχογράφηση του “Apathy Murders Hope”.
Η παραγωγή συγκριτικά με το παρελθόν τους, είναι σίγουρα με το μέρος τους, καθώς η τεχνολογία έχει εξελιχθεί αυτά τα χρόνια (σ.σ.: εν αντιθέσει με τη νοοτροπία). Η βρωμιά στον ήχο είναι κάτι που χαρακτηρίζει το promo, ενώ πάντα από κοντά βρίσκεται ο μεγάλος όγκος στις κιθάρες, δίνοντας στο album μια πολύ άγρια ομορφιά, για τους φίλους του είδους. Όσον αφορά τα δύο νέα κομμάτια, “Convict 655321” και “Crossing The Line”, δε μπορούμε να πούμε πως αποτελούν δείγμα της μελλοντικής τους δουλειάς, ωστόσο, αυτούσια (σ.σ.:!!), στέκονται περήφανα στο ύψος τους, δίνοντας μας ελπίδες για το μέλλον.
Σε αναζήτηση δισκογραφικής στέγης, και σε προσωπική ελπίδα να δούμε και αυτήν την ιστορική μπάντα live, η χρονιά ξεκινάει ιδανικά!

Βαθμολογία: 78/100

Emerald Sun - Regeneration

Σα φως μέσα από μαύρα σύννεφα….εκείνη η ηλιαχτίδα που σου δίνει ελπίδα…ε κάπως έτσι μου ήρθε εμένα η νέα δουλειά των Θεσσαλονικιών Emerald Sun.
Τέσσερα χρόνια μετά το πολύ καλό “Escape From Twilight”, και πολλές ενδιάμεσες “τηλεοπτικές-τηλεφωνικές” ενασχολήσεις, μελών του συγκροτήματος, που σίγουρα δεν τους τιμούσαν, ήρθε η ώρα να μπει μια τάξη. Και αυτή η τάξη θα ερχόταν με μια ανανέωση. Με τον Στέλιο Τσακιρίδη πλέον στα φωνητικά (ήδη αγαπημένος από τους Winter’s Dawn), το “Regeneration” ήρθε για να δώσει μια σφαλιάρα σε αυτούς που πιστεύουν πως το power metal στην Ελλάδα, πέθανε.
Σε μια, ελαφρώς, πιο heavy έκδοση, με μία παραγωγή που τους τιμάει, και με το παραπάνω, στο studio του Βαγγέλη Μαράνη (ex-Sanvoisen, ναι ο ίδιος με τους Arryan Path) στη Γερμανία, οι Emerald Sun, επιστρέφουν σε μια σωστή χρονική περίοδο και κυκλοφορούν δισκάρα!
Το “Regeneration”, περιλαμβάνει 9 κομμάτια τα οποία είναι ένα κι ένα, με πολύ εθιστικές μελωδίες στο άκουσμα τους. Μελωδίες και riff που σίγουρα σε παρασέρνουν να θες να τραγουδήσεις ή έστω να χτυπηθείς μόνος σου σε ένα δωμάτιο 5χ5 (το ψήνει κανείς για μπάλα?)
Κατά κύριο λόγο μιλάμε για εύκολα στο άκουσμα κομμάτια που συμβαδίζουνε με την καλοπέραση, παρόλα αυτά θεωρώ άκρως αρνητικό τη μικρή διάρκεια τους, στα 4 λεπτά όλα εκτός του ΕΠΟΥΣ “Fantasmagoria” που κυμαίνεται στα 12. Βασικά με κάνει να σκέφτομαι την έλλειψη έμπνευσης, καθώς στα 10 κομμάτια, το ένα είναι διασκευή, το άλλο είναι διάρκειας μικρότερης των 2 λεπτών (intro στο “Starchild”), το “Fantasmagoria”, και όλα τα υπόλοιπα κάτω από τα 5 λεπτά. Δε μπορεί σε 4 χρόνια να μην υπάρχει έμπνευση για μεγαλύτερης διάρκειας κομμάτια, ή ακόμα χειρότερα, για περισσότερα κομμάτια, θα μου πεις όμως, μετά, θα θυμίζει progressive…όπως και να έχει μπορούσαν να είναι μεγαλύτερα και περισσότερα (μάλλον δεν το χόρτασα το “Regeneration” ακόμα)!
Πάντως όσον αφορά το “Fantasmagoria”, δεν έχω να πω απολύτως τίποτα. Σε ένα κομμάτι πιστεύω περιγράφεται όλος ο δίσκος, ενώ γεγονός αποτελεί η συμμετοχή του Βαγγέλη Μαράνη, η οποία δίνει έναν πιο σκοτεινό τόνο στο κομμάτι. Είναι το κομμάτι που όλοι θα αγαπήσουν, δίπλα σε κομμάτια όπως το επίσης τρομερό πιο-Stratovarius-δε-γίνεται, “Theater Of Pain”, ενώ πιο χαριτωμενιάρικο (σ.σ.: ζουζούνος εν όψει) θεωρείται το “Planet Metal”, με τη παιδική στρουμφο-φωνή να δίνει show! Η διασκευή στο κλείσιμο, στο “Holding Out For A Hero”, πιστεύω θα μπορούσε να λείπει, ωστόσο πολύ καλή.
Η χρονιά ανοίγει με τρομερή κυκλοφορία, να δούμε αν θα συνεχιστεί έτσι…μεγάλη προσωπική χαρά η φωνή του Τσακιρίδη η οποία μου είχε λείψει (I miss Winter’s Dawn…)

Υ.Γ.: θα πρέπει μάλλον να ξεκόψω λίγο με τα ελληνικά, γιατί σε πολλά σημεία, έρχονταν στο μυαλό μου, διαφορετικά κομμάτια από αυτό που άκουγα, και όλα από την ελληνική σκηνή…θέλω να ελπίζω πως φταίει το μυαλό μου!

Βαθμολογία : 88/100