Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2010

Review on Ragenheart - In The Name Of God (2006) {gr}


Ανοίγοντας κανείς το 2σέλιδο booklet του demo των Αθηναίων Ragenheart,με τίτλο "In The Name Of God", κοιτόντας με μια διαφορετική ματιά απο τη συνηθισμένη,παρατηρεί πως δεν έχουμε να κάνουμε με σχολιαρόπαιδα.Οπότε απλά περιμένουμε μια σοβαρή και ώριμη δουλειά.Ένα σχήμα που κινείται στον χώρο του us prog/power metal,με πολύ καλή ανάμειξη στοιχείων των 80's-90's. Αν είστε λάτρεις συγκροτημάτων όπως οι Crimson Glory,Lethal,Dio,Fates Warning,Conception,Queensryche, όπως επίσης και Black Sabbath με Tony Martin στα φωνητικά,αξίζει και με το παραπάνω της προσοχής σας. Βάζοντας λοιπόν το cd να παίξει,το πρώτο κομμάτι που μας υποδέχεται είναι το "Child Of Rage".Από την πρώτη κιόλας στιγμή καταλαβαίνουμε πωσ έχουμε να κάνουμε με ένα απίστευτο λαρύγγι το οποίο μας αφήνει με το στόμα ανοιχτό.Έντονο συναίσθημα στο ρεφραίν,το οποίο ακολουθεί ένα πιο αργό γύρισμα,το οποίο καταλήγει σε μία επίδειξη δυνανοτήτων απο τον τραγουδιστή και τον κιθαρίστα (τον ένα και μοναδικό του συγκροτήματος). Ακολουθεί το "In The Name Of God",με ένα πολύ καλό ρυθμό δωσμένο απο τον μπασσίστα κυρίως...Κάπως πιο αργό κομμάτι σε σχέση με το προηγούμενο,με πιο εμφανή τα πλήκτρα,ο λόγος για τον οποίο η μπάντα συνεχίζει να παίζει μόνο με μία κιθάρα. Με εισαγωγή απο πλήκτρα και κιθάρα,ξεκινάς να μπαίνεις στο συναισθημα αυτού του τραγουδιού.Ένα τραγούδι που σίγουρα έχει σκοπό να σε χαλαρώσει ευχάριστα,γραμμένο σε μεγάλο μέρος του απο τον τραγουδιστή.Μιλάμε πάντως για ερμηνεία...ΜΕΓΑΛΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ...σου μένει χωρίς να το βαρεθείς,παρα τα 8 λεπτά του. Σειρά έχει το αγαπημένο πολλων φίλων της μπάντας κατά τη διάρκεια των συναυλιών τους."The Spartan". Γρήγορο τραγούδι,για πολύ headbanging,το οποίο "πνίγεται" απο ενα επικότατο συναίσθημα,που καταφέρνει να βγει απο τον πληκτρά.Αξιοσημείωτη είναι επίσης και η δουλειά που έχει γίνει στο μπάσσο,αν και πιστεύω οτι έχει θαφτεί λιγο.Θα μπορούσε να είναι λίγο πιο μπροστά.Για ακόμα μια φορά το τραγούδι κλείνει με solo στην κιθάρα... Κλείνουν το demo αυτό,με το δικό μου αγαπημένο τραγούδι,"The Amulet".ξεκινάει σαν ένα mid-tempo κομμάτι,αλλά οι ταχύτητες ανεβαίνουν.Εδώ καταλαβαίνει κανείς πως έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ καλοπαιγμένο demo,στο οποίο έχει πεσει δουλειά και χρόνος.επίσης το ψευδώνυμο του drummer,"speedy",θα μποσούσε να είχε βγει απο αυτό το κομμάτι,μιας και τα ξεσπάσματά του είναι απίστευτα.στα μισά του κομματιού η διάθεση αλλάζει και οι ταχύτητες ανεβαίνουν...αρκετά ώστε να μη μπορείς να κάτσεις σε ησυχία.Σε όσους μελετήσουν προσεχτικά μπορεί και να φανεί η αγάπη του κιθαρίστα για τον Zakk Wylde. Συνοψίζοντας,έχουμε μια πολύ δυνατή κυκλοφορία απο την Αθήνα.Ένα συγκρότημα που ήρθε για να μείνει.Ίσως αν μπορέσει να βρει και μια υπεύθυνη δισκογραφική εταιρεία (όποιος κατάλαβε κατάλαβε) να μπορέσουν να κυκλοφορήσουν τη δουλειά τους.. Το μοναδικό αρνητικό που έχω να προσθέσω,αν και δεν ασχολούμαι πια με αυτό το θέμα,μιας και είναι πολύ standar για την Ελλάδα,ειναι τα αγγλικά...Εκεί έχουμε ένα μικρό πρόβλημα,επιλύσιμο όμως... Τα μάτια σας λοιπόν ανοιχτα γιαυτό το group,είναι άξιο της προσοχής σας...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου